Μανούλα !!!

Πρώτη Κυριακή του Μάη ! Γιορτάζει η Μητέρα!
Τα άνθη που ανθίζουν, ανθίζουνε γι’ Αυτή!
Χιλιάδες τραγούδια θ’ ακουστούν τέτοια μέρα.
Μαζί κι ένα δικό μου, γι’ Αυτήν ας ακουστεί.-
-------------------------------------------------------------------

Μανούλα !!!
==========
Όπου εσύ και αν ψάξεις , πουθενά δεν θα έβρεις
μια λέξη πιο ωραία, πιο γλυκιά , τρυφερή !
Είναι η λεξούλα εκείνη που κάθ’ ένα παιδάκι,
στη Μανούλα, είν’ η πρώτη αυτή που θα πει .

Αυτή είναι ο ήλιος , τη ζωή που ζεσταίνει !
Απ’ τη νιότη αρχίζει, έως και στα γηρατειά
Η γλυκιά της αγκάλη με λαχτάρα προσμένει
ν’ αγκαλιάσει μ’ αγάπη όσα έχει παιδιά .

Σα μικρή χελιδόνα στοργικά προστατεύει
το δικό της καρπό που έχει φέρει στη γη.
κι όταν νοιώσει εχθρό το παιδί να κοντεύει
ω! Θεέ , λιονταρίνα μονομιάς θα γενεί !

Είν’ η Μάνα το μικρό της ζωής λιμανάκι,
που απάγκιο κοντά του κάποια μέρα θα βρεις
με γαλήνη κι αγάπη και με ένα φιλάκι,
και φουρτούνες και πόνους θα ξεχάσεις ευθύς .

Η ζεστή αγκαλιά της σα φωλιά σε προσμένει
εκει κοντά της θε να βρεις τη χαρά που ποθείς.
Μη φοβάσαι, παιδί μου δεν θα είναι κλεισμένη
όσο κι αν τη πειράξεις , ότι εσύ κι αν της πεις.

Στη ζωή σου μία Μάνα θα υπάρξει και μόνο !
Στη καρδιά σαν διαμάντι κράτησέ την σφιχτά . .
Μη ποτέ σου της δώσεις έστω κι ελάχιστο πόνο ..
Της αξίζουν αγάπη, σεβασμός και φιλιά !

***--***

Θ.Σ.Μ.-Αθήνα.-21/04/2011

Φρούτα και φρουτάκια...

Έχω βαρεθεί ν’ ακούω γιατρούς και διατροφολόγους να μας μπαμπαλίζουν το μυαλό, χρόνια τώρα, ότι αν θέλουμε να έχουμε καλή υγεία και σιλουέτα , πρέπει να τρώμε συχνά, πολύ συχνά, φρούτα. Ότι φρούτα και να’ ναι κι όποιας εποχής. Δεν λέγω, είναι μεγάλη απόλαυση μέσα στη κάψα του καλοκαιριού, να έχεις ένα παγωμένο και κατακόκκινο γλυκό καρπούζι, ή ένα μεγάλο τσαμπί κατάξανθη σουλτανίνα. Τότε νοιώθεις τη μεγάλη απόλαυση που σου προσφέρουν τα φρούτα. Αλλά φρούτα ώριμα, μεγάλα. Η δίψα δεν περνά με μικροπράματα, με μικρο-φρουτάκια! Αυτά είναι χαμένος κόπος και στην ουσία όχι μόνον άχρηστα αλλά και επικίνδυνα, γιατί σε ξεσηκώνουν και στο τέλος, ως επί το πλείστον, σ’ αφήνουν στα «κρύα του λουτρού».
Τώρα τελευταία ακούω ότι κάποιος ή κάποιοι αποφάσισαν να γιομίσουν τη χώρα μας με «φρουτάκια». Γιατί; Δεν μας φτάνουν όσα μας προσφέρει ο τόπος μας; Από φρούτα άλλο τίποτα! Έχουμε ότι φρούτο κι αν ζητήσεις . Μέχρι και κάτι «Φρούτα» πολυτελείας που μοστράρουν σε ακριβές off shore… φρουτιέρες. Αυτά είναι special, δεν μπορεί να τα πλησιάσει ο πάσα ένας! Γι’ αυτό φαίνεται θέλουν να φέρουν, σαν αντιστάθμισμα, «φρουτάκια» για όλους, για το Λαό.
Θυμάμαι πριν χρόνια, ένα διάστημα μεγάλο, ο τόπος ήταν γεμάτος με τέτοια «φρουτάκια» . Ήταν όμορφα «φρουτάκια», δεν σαπίζανε ούτε βρομούσανε , όπως αυτά που μένουν στα μανάβικα. Αυτά μένανε ανέπαφα, γυαλιστερά, μονάχα όσοι τα κοντεύανε, οι περσότεροι μετά, βρομούσε το χνότο τους απ’ τη πείνα, γιατί αυτά τα «φρουτάκια» όταν τα κόντευες θέλανε να τα ταΐσεις με μπόλικες (τότε) δραχμούλες. Έτσι οι περσότεροι που τα πλησιάζανε, τα πλησιάζανε ντυμένοι κι όταν φεύγανε, ήταν τις πιο πολλές φορές ξεβράκωτοι !
Πόσα και [πόσα σπιτικά δεν διαλυθήκανε τότες ! Πόσοι και πόσοι δε βρεθήκανε τότες ξαφνικά με τις τσέπες τους πανί με πανί ! Αν δε κάνω λάθος, ήταν κι ένα ή δυο που ναι μεν χάσανε ότι είχαν και δεν είχαν αλλά κέρδισαν και από μια καλή θέση στο Παράδεισο, όπου πήγαν οικειοθελώς σαν αγγελούδια..
Τότε τα παιδιά μου (δυο αγόρια) ήταν στην εφηβεία, μια ηλικία που θέλει όλα να τα δοκιμάζει για να αποκτήσει τις δικές του εμπειρίες, οι οποίες όμως μερικές φορές είναι καταστροφικές Δεν θα ξεχάσω τις κουβέντες που είχα κάνει μαζί τους προσπαθώντας να τους εξηγήσω ότι ο τζόγος , παρντόν τα «φρουτάκια» ήθελα να πω, είναι σα τη χειρότερη, τη πιο κολλητική αρρώστια . Έτσι και την αρπάξεις δε τη ξεφορτώνεσαι αν δε φτάσεις στο έσχατο τέλος. Δόξα τω Θεώ τα λόγια μου δεν πήγανε χαμένα. Αλλά τότε ήμουν άλλος. Τώρα που γέρασα φοβάμαι για τα εγγόνια μου, που κι αυτά τώρα είναι στην εφηβεία τους επάνω, καθώς μαθαίνω ότι όπου να’ ναι θα τα ξαναέχουμε αυτά τα καταραμένα «φρουτάκια» πάλι μπρος στις πόρτες μας.
Η κατάσταση που είμαστε όλοι στη χώρα μας, (εκτός απ’ τα «φρούτα πολυτελείας» που προανέφερα,) είναι δραματική. Τα οικονομικά μας δε ακόμα χειρότερα, μιας και προσπαθούμε (μας το επιβάλουν) απ’ το υστέρημά μας να καλύψουμε τις τρύπες που άλλοι μας άνοιξαν.
Γιατί λοιπόν να ανοίξουμε κι άλλες πληγές ; Γιατί πρέπει να μας ξαναφέρουν το τζόγο μέσ’ τα σπίτια μας ; Δεν το καταλαβαίνουν ότι παίζουν με το πιο ευαίσθητο κομμάτι της καρδιάς μας που είναι η ΕΛΠΙΔΑ ; Αυτή η ελπίδα με τη σκέψη «Άντε μπας και σπάσει η ρημάδα η τύχη το ποδάρι της...» θα κάνει πολλούς, πάρα πολλούς , για να μη πω όλους, που έχουν απομείνει πανί με πανί να τρέξουν να δοκιμάσουν τη ρημάδα τη τύχη τους και τότες θα δουν ότι τα «φρουτάκια» δεν είναι σαν τα φρούτα που τα τρως, αυτά σε τρώνε στο άψε σβήσε και σ’ αφήνουν μόνο με την ελπίδα.

Ας περιμένουν τότε οι άρχοντές μας να μπει παράς στα κρατικά ταμεία.
Όταν ο κόσμος δεν έχει παράδες, που θα τους έχουν φάει τα ¨φρουτάκια»
με τι θα βγουν να ψωνίσουν ; κι όταν η αγορά θα αργοπεθαίνει που θα βρεθεί ο περίφημος Φ.Π.Α. για να γεμίσουν τα ταμεία ;

Ηθικό δίδαγμα : Τα φρούτα είναι καλά αλλά όχι και τα «φρουτάκια». Αυτά ας μένουν μακριά μας .-

Θ.Σ.Μ.- Αθήνα.-13/04/2011
theodore.messinezis@gmail.com