Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Ελεύθεροι Στοχασμοί

Με λίγα λόγια...

Πολλές φορές τελευταία προσπαθώ να βρω τι μου ήρθε πράγματι και άρχισα να γράφω διάφορα και ιδίως έμμετρα κομμάτια. Ήταν όμως μια διέξοδος για μένα, τώρα που έχω αποσυρθεί από όποιες άλλες ασχολίες είχα επί πενηνταπέντε και πλέον χρόνια. Αναμφισβήτητα είναι πολύ δύσκολο ξάφνου να ξυπνάς το πρωί και να διαπιστώνεις ότι δεν έχεις τι να κάνεις για να απασχοληθείς. Οι Ιταλοί λένε: «Il piu difficile lavoro e il lavoro di far niente» ήτοι Ελληνικά: «Η πιο δύσκολη δουλειά είναι η δουλειά του να μην κάνεις τίποτα» και πράγματι έτσι είναι και επειδή το διαπίστωσα -ευτυχώς εγκαίρως- βρήκα στο γράψιμο μια σωτήρια και ευχάριστη λύση χωρίς να στοχεύω ειλικρινά σε τίποτα άλλο.
Το 1942 επί Γερμανικής κατοχής στη Μυτιλήνη, μετά από ένα δραματικό Πάσχα που περάσαμε τότε, έκανα το πρώτο βήμα και έγραψα το «Χριστός ανέστη». Από τότε μέχρι τώρα έχουν περάσει κάπου 68 χρόνια στη διάρκεια των οποίων ελάχιστο χρόνο είχα για να ασχοληθώ με το χόμπι μου αυτό. Τώρα που πέρασαν τα χρόνια, που οι επαγγελματικές υποχρεώσεις έχουν ξεχαστεί και οι οικογενειακές έχουν μειωθεί κατά πολύ, βρήκα τον ελεύθερο χρόνο που χρειαζόμουν. Τι να κάνει ένας γεροσυνταξιούχος για να περάσει το καιρό που του απομένει; Αυτή η τελευταία σκέψη και οι κατάλληλες συνθήκες ήταν που μ’ έκαναν να θυμηθώ το παλιό μου χόμπι, το μόνο από όσα είχα παλιά και το μόνο που μπορώ ακόμα να κάνω.
Βέβαια γράφω πάντα στο ίδιο το παλιό μου στιλ το λυρικό, με μέτρο, ομοιοκαταληξίες κτλ. Γράφοντας ένα ποίημα είναι σα να εξυμνείς το έργο του Θεού. Αυτό που βλέπω και θαυμάζω ή αυτό που σκέφτομαι θέλω να το μετατρέψω σε έμμετρο λόγο και να το παρουσιάσω σε κάποιον που διαβάζοντάς το θα καταλάβει αμέσως τι του λέγω. Όχι τι θα ήθελα να του πω! Το ποίημα δεν χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου να είναι ένας γρίφος, ένα αίνιγμα. Η απλότητα στην έκφραση είναι ομορφιά και η ομορφιά είναι αυτή που χαρίζει ευφροσύνη στη ψυχή.
Τώρα εγώ τι έχω γράψει; Ε! εσείς αν τα διαβάσετε θα βγάλετε το δικό σας συμπέρασμα και όσο για το αποτέλεσμα, καλό ή κακό, ωραίο ή άσχημο, εσείς θα το κρίνετε.-
Καλό διάβασμα λοιπόν...

Θ.Σ.Μ.

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Τα Φώτα

Τα Φώτα.
------------------
<<Ήρθανε τα Φώτα και οι φωτισμοί................>>
Ναι ! Ήρθανε τα Φώτα και οι φωτισμοί, αλλά νομίζω ότι το «άσμα» δεν σταματά εδώ. Που είναι η συνέχεια; Κανονικά συνεχίζει με το <<......και χαρές μεγάλες και Αγιασμοί.>> Καλά για τους Αγιασμούς, Αλλά που είναι οι χαρές ; Όποιος πει ότι υπάρχουν και «χαρές», σίγουρα κινδυνεύει να χαρακτηριστεί « μαζοχιστής»!

Ο καινούριος Χρόνος, ο φουκαράς, μας μπήκε ηλιόλουστος αρκετά, με σχεδόν γαλανό ουρανό, με μαλακό καιρό χωρίς παγωνιές , χιόνια και πλημμύρες όπως σε άλλες χώρες. Φαίνεται ότι κάπως είδε το «λούκι» που τραβάμε και είπε : « Ας τους μπω κάπως χαμογελαστός, μήπως σκάσει κι αυτουνόνε το χειλάκι λιγάκι». Αλλά δυστυχώς τζάμπα ο κόπος!
Το χειλάκι μας όχι δεν έσκασε αλλά αντιθέτως ζάρωσε και σφαλίστηκε εντελώς, ίσως γιατί φοβήθηκε ότι έτσι και έσκαγε λίγο και άνοιγε, ε, τότες αντί για χαμόγελο θα βγαίνανε απ’ αυτό κάτι λεξούλες, απ’ αυτές που δεν επιτρέπεται να γραφούν σε σχολικά βιβλία! ( Μη με ρωτήσετε να σας τις πω. Εγώ παλιόλογα δεν λέγω.)
Αλλά, μα τω Θεώ, πως να χαμογελάσει κανείς και πως να μη κράξει σαν μαυροκόρακας όταν από το πρώτο φως της πρώτης μέρας του Νέου Χρόνου άρχισαν τα κελαηδίσματα για αυξήσεις ; Η πρώτη είδηση του πρώτου δελτίου της πρώτης μέρας του Χρόνου ήταν ΑΥΞΗΣΕΙΣ ! Άρχισαν με τον Φ.Π.Α. και το πήγανε κρεσέντο χωρίς να αφήσουνε τίποτα παραπονεμένο. Προσπάθησα να δω αν ξεχάσανε κάτι αλλά δεν τα κατάφερα . Πραγματικό τσουνάμι ! και το χειρότερο, Πρωτοχρονιάτικο τσουνάμι !
Γιατί μωρέ δεν αφήσανε να περάσει η πρώτη μέρα του Χρόνου χωρίς φαρμάκωμα ; Γιατί δεν μας αφήσανε έστω αυτή, τη πρώτη μέρα του Χρόνου να τη περάσουμε με όση, έστω και λίγη, χαρά μπορούσαμε να έχουμε και ίσως να λέγαμε « να μωρέ , η καλή η μέρα απ’ την αρχή της φαίνεται!» κι ας μην ήταν άλλο από μια ψευδαίσθηση ; Γιατί μας φαρμάκωσαν τη Πρωτοχρονιά μας ; Μήπως για να χωνέψουμε τι μας περιμένει σκεπτόμενοι ότι « ο κακός ο Χρόνος απ’ την αρχή του φαίνεται :»
Τι να πω : Από ψυχολογία είμαστε σαΐνια !!
Τι θα γινότανε αν μας αφήνανε να χαρούμε τη Πρωτοχρονιά μας και μας τα σερβίριζαν τα μαντάτα δυο τρεις μέρες μετά ; Θα κούτσαινε η καμήλα όπως λένε ; Βέβαια όχι! Το αποτέλεσμα θα ήτανε το ίδιο, αλλά απλώς θα μας έμενε λίγο Πρωτοχρονιάτικο χαμόγελο και μια υπόνοια ότι κάποιος μας σκέφτεται λίγο και μας . Αλλά τι λέγω ;.....................

Φέτος, αύριο, καθώς τα παιδάκια θα ψάλουν «Ήρθανε τα φώτα και οι φωτισμοί και χαρές μεγάλες και οι Αγιασμοί» φοβάμαι ότι στα αφτιά μας η λέξη ¨Αγιασμοί¨ θα ακούγεται σαν « Αλί και τρισαλί».....
(Μακάρι να ήταν ένας απλός εφιάλτης.................).

Θ.Σ.Μεσσηνέζης
Αθήνα.04/01/2011

Χριστούγεννα

Ξημέρωμα . Χτυπάνε οι καμπάνες πάλι
να μας θυμίσουν πως γεννιέται ο Χριστός .
Μια μέρα ξεκινά αληθινά μεγάλη.
Μια Άγια μέρα που τη σέβετ’ ο Λαός .

Ο ερχομός στη γη , αυτός ,του Θείου Βρέφους ,
ας ξανανοίξει νέους δρόμους στις καρδιές ,
δρόμους πρωτόγνωρους , αλλά δρόμους ωραίους ,
κι ας αποδιώξει τα σκοτάδια απ’ τις ψυχές .

Ας διώξει τη κακία , το τυφλό το μίσος ,
το φθόνο , κι όσα μας μαυρίζουν τη ζωή ,
αγάπη ας γεμίσει τις καρδιές μας κι ίσως ,
Παράδεισο να ξανακάνουμε τη Γη .

Γιατί ο δρόμος που τραβάμε τελευταία ,
ως είν’ γεμάτος απ’ αγκάθια και γκρεμούς ,
αλίμονο ! Θε να μας βγάλει κάποια μέρα
σ’ ένα τέλος , που δεν το χωράει ο νους !

Γι’ αυτό ας προσπαθήσουμε . Υπάρχει χρόνος
και ας δεχθούμε τι ορίζει ο Χριστός ,
αν θέλουμε να φύγ’ απ’ τις καρδιές ο πόνος
και να γεμίσουν , οι φτωχές , με Άγιο Φως .

Ας τις ανοίξουμε ! Μ’ αγάπη να γεμίσουν !
Τότε θα νοιώσουμε γαλήνη στη ψυχή .
Τότε για όλους μας , ω ναι , θα ξανανθίσουν
χαρά κι ελπίδα , που γλυκαίνουν τη ζωή .-


Θ.Σ.Μ.- Αθήνα 25/12/2010