Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ

Καλό είν’ αγαπούδα’ μ να κάνουμ’ ικλουγές
για να ξυπνούν τα αίματα, ν’ανοίγειν κι οι δλιές.
Κιρός ήνταν να έχουμι κι κάτι τι κινούργιο,
μια κι η νους κάθι Ρουμιού αυγό έμοιαζει κλούβιου.

Μπαφιάσαμι να βλέπουμι κι’ ακούμι μέχρι χτες
να μας γιουμίζειν του τσιφάλ ούλου για πaλιουδλιές.
Ποιος χώρσι, ποιος τσιράτουσι του ταίρι’ τ του καϊμένου,
ποια φόρισι φαρδύ βρατσί τσι ποιος βρατσί βριμένου .

Πόσοι μας ήρταν απ’ τ’ Τουρκιά κι απ’ του Αφγανιστάν,
χαρμαν’ μιγάλου απ’ αθρώπ, π’ φουνάζιν ουλ’ αμάν .
Ηρταν ιλπίζουντας σι μας μπόλκου ψουμί να βρουν
κι σίγουρα τώρα βλαστμούν «τι τσ’ ίρτι για να ρθουν»;

Μα τι να πω κι για τ’ ΤΙ-VΙ π’ μας φλώμουν’ στ’ σειρά
μ’ ούλις αυτές ρτ’ ξιβράκουτις π’ ξισκώναν κι μουρά ;
Ζαλζώμασταν κι έ ξέραμι άλλου τι να σκιφτούμι,
ούτι για δλιες, ούτι για σπιτ ή άλλου τι να πούμι.

Τώρα όμους μι τσ’ ικλουγές, άξαφνα στα καλά,
ξυπνήσαμι κι αρχίσαμι ούλ’ μας άλλου χαβά.
κι προυσπαθούμι σα τσ’ στραβοί, π’βαστούν μπαστούν, να βρούμι
ποιον νικητή μέσα στη καλπ άραγι θε να βρούμι.

Αρχίσανι ούλ’ ντουν μαζί, σ’ ιφημιρίδις κι ΤI-VI
να μας λαλούν ποιος θαν’ αυτός π’ θα ουδηγίς τσ’ στραβοί.
Ου ένας θα μας δωκ’ παρά κι ου άλλους τόσα άλλα
κι ου τρίτους πως θα μας ταγίζ μι μια χρυσή κουτάλα.

Ούλ ’ντουν αμώνιν πως για μας ακούραστα πασχίζιν,
μα τα συμβόλια αυτά, άμα κι βγουν τα σκίζιν.
Τα λόγια ντουν, όποιος τα πστεψ θα είνι παλαβός.
Εδγιτς τουν θέλιν ουλ ’ντουν να είνι ου Λαός !

Σα πρόβατου, όπ’ του λαλούν, βουβό να πουρπατεί
Κι ύστιρα να τσ’ ευχαρηστεί για ότ’ σκατά πατεί.
Μα τέρμα πια, έ γίνιτει, παράγινι του πράμα !
Ουλ’ μας πρεπ’ να μουνιάσουμι κια κάνουμ’ ένα τάμα.

Η Θιος να δώκ’ κι να φουτστεί η νους ντουν σα λαμπάδα,
να κάτσιν κάτου κι να βρουν τι ’ν έφτου π’ θέλ’ γ’ Ιλλάδα,
κι ας αφίσιν τα πουλλά τα λόγια τα παχιά,
γιατί, να ξέρς πως μι τσ’ πουρδές πουτέ έ βαφς αυγά.

Μι τσ’ ικλουγές θε να φανεί ποιος θα κμαντάρ τουτ ’τν’ ώρα
Τν’ Ιλλάδα, τ’ ψουρουκώστηνα, τ’ καϊμένη μας τη χώρα.
Μ’ αλίμουνου , ότ’ κι να πουν, του ξέρ’ κ’ ένα μουρέλ’,
η παροιμία είν’ σουστή! για τς’ κουλοί απ’ του ίδιου βαρέλ’.

Θ. Σ. Μ. Μήθυμνα, 29/10/2009