Η Λ ι τ ό τ η τ α

Μια φορά κι ένα καιρό
πείνα έπεσε μεγάλη,
σ’ ένα Τούρκικο χωριό
και ο Χότζας ο καημένος
ήτανε απελπισμένος.
Που να βρει κάτι να φαει;
Πιο πολύ όμως πονάει
τον καημένο τον ψαρή,
το γαϊδούρι το θλιμμένο
πού’ ταν χιλιοπεινασμένο!
Σκέφτηκε λοιπόν πολύ,
ώσπου τού’ ρθε στο κεφάλι
μια ιδέα φαεινή!
Και αρχίζει μια και δυο
Να μαθαίνει το γαϊδούρι
Να μη τρώγει φαγητό.

Πέρασαν μια δυο βδομάδες,
ώσπου ξάφνου μιαν αυγή,
το γαϊδούρι βρίσκει τέζα
ψόφιο να κείτεται στη γη!

Τέτοιες φαεινές ιδέες
αν μας μπούνε στο μυαλό,
δεν θ’ αργήσει να μας έβρει
το μεγάλο το κακό!
Κάθε πράμα θέλει μέτρο
κι η λιτότητα , κι αυτή,
μπορεί νά’ ναι αναγκαία,
θέλει όμως προσοχή!
Άμα την τραβήξουν κι άλλο ,
τότε σίγουρα θα δούμε,
σαν του Χότζα το γαϊδούρι
τέζα όλοι να βρεθούμε!

Τι θα γίνει τότ’ η χώρα
Τα... γαϊδουριά σα ψοφήσουν;
Θε να μείνουν... οι Χοτζάδες
Μοναχοί τους να λαλούν .
Που θα βρουν άλλα γαϊδούρια

Για να τους ξαναψηφίσουν;!!!