Ολόδροσα , αθώα Αγγελούδια,
της δόλιας μου καρδιάς καταχτητές,
της Άνοιξης, εξωτικά λουλούδια,
το σπίτι μας γιομίσατε χαρές.
Το γέλιο, και τα πρώτα σας λογάκια,
κελάηδισμα γλυκό για τη καρδιά.
Με τα χεράκια στέλνατε φιλάκια
στο γέρο το παππού και τη γιαγιά .
Μικρά κρινάκια, τότε φοβισμένα,
κυπαρισσάκια τώρα σας θωρώ
και εύχομαι στον Ύψιστο μια μέρα
πανύψηλα πλατάνια να σας δω.
Ο πλάτανος ποτέ του δεν λυγίζει !
Δεν σκιάζεται τον άγριο βοριά
κι ο ίσκιος του σε όλους, ναι, χαρίζει
ξεκούραση, χαρά και σιγουριά !
Τότε, όπου κι αν βρίσκομαι θα νοιώσω,
πως τέλειωσα το χρέος μιας ζωής
και μια ευχή σε όλους σας θα δώσω,
ίδιες χαρές να νοιώσετε κι εσείς.-
********
Αθήνα 13/01/2011
Ο Παππού σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου