Ο Ψαράς

Ο  γέρο ψαράς

-----------------------

Στου λιμανιού  παράμερα , το φάρο καθισμένος ,

με νοσταλγία τήραγε τις βάρκες μια και μια,

αγάλια να σαλπάρουνε , όσ’ είν’  καιρός πεσμένος ,

στο πέλαγος να ανοιχτούν για μια καλή ψαριά .

Σαν γλαροπούλια’  αλάργευαν στα γαλανά λιβάδια.

Γοργόνες αφροστόλιστες, σχίζανε τα νερά,

τραβούσανε , η κάθε μια , για κείνα τα σημάδια

που’ν  το μεγάλο μυστικό κάθε καλού ψαρά .

Ο γέρος τις εκοίταγε εκεί απ’ το λιμάνι,

και την καρδιά του έκαιγε  ένας βαθύς καημός ,

μακάρι  να γινότανε.  κι αυτός πριν αποθάνει

μαζί τους να μπαρκάριζε σαν τότες πού’ταν νιος .

Το γλυκοσούρουπο  κινά κι έρχεται και κουρνιάζει ,

της θάλασσας απόμαχος  , γερόγλαρος  κι αυτός ,

εκεί στου φάρου τη γωνιά  κι αχόρταγα  κοιτάζει

τις βάρκες που σαλπάρουνε  ,  με ζήλια  ο φτωχός .

Και ως ο ήλιος φλογερός,  αργά γέρνει  στη δύση ,

στα μάτια του γέρο ψαρά δυο δάκρυα καυτά,

κυλούν σιγά , λες κι έτρεξαν απ’ ασημένια βρύση

καθώς στο νου του πέρασαν τα χρόνια τα παλιά .-

.....///.....

Θ.Σ.Μ.-Αθήνα.-14/04/2010