Σκέψεις πάνω στη κρίση

Παρακολουθώντας τις ειδήσεις, ντόπιες και ξένες, βλέπω να βουλιάζουμε σιγά σιγά όλο και ποιό βαθιά σ’ αυτόν το βούρκο που τον λένε κρίση.
Κρίση οικονομική. Από που και πως μας ήρθε όμως αυτή η κρίση;
Δεν είμαι οικονομολόγος για να ψάξω για χρηματοοικονομικές αιτίες ή χρηματιστηριακά ακαταλαβίστικα παιχνίδια. Ένας απλός άνθρωπος με κοινό νου είμαι αλλά, έβλεπα και βλέπω γύρω μου και τότε απορούσα μα τώρα τρέμω. Τρέμω γιατί βλέπω να ’μαστε μπρος σ’ ένα γκρεμό ,να βλέπουμε το χάος και εμείς ,σαν άμυαλα παιδαρέλια, να ζητάμε καλά και σώνει φτερά για να πετάξουμε από πάνω του. Αφήνουμε πίσω τις αιτίες και ζητάμε ότι κατέβει στου καθενός μας το κεφάλι. Ποτέ δεν κάνουμε μια ειλικρινή κριτική του εγώ μας, μονάχα ψάχνουμε να βρούμε υπαιτίους για να τους τα φορτώσουμε όλα και κρυβόμαστε ,σα τη στρουθοκάμηλο, πίσω από το βλακώδες ρητό «το ψάρι βρομάει απ’ το κεφάλι».

Αν κάποιος ασχοληθεί ποτέ με ψαρέματα, θα διαπιστώσει ότι το ψάρι βρομάει απ’ τη κοιλιά ,όπου υπάρχουν όλα τα ζωτικά του όργανα. Και κοιλιά του μεγάλου ψαριού, που το λένε κοινωνία, είμαστε όλοι εμείς, όλοι μας απ’ το ποιό μεγάλο ως το ποιό μικρό, απ’ το ποιό άσημο ως το ποιό επώνυμο.
Αυτό ισχύει για κάθε χώρα, για κάθε μια απ’ αυτές που βουλιάζουν, όπως εμείς, στη κρίση. Ας μη ψάχνουν ή ας μη ψάχνουμε λοιπόν μόνο για κεφάλια οιουδήποτε χρώματος. Ας είμαστε ποιό ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, φταίμε ΟΛΟΙ. Ο καθένας μας έβαλε κι ένα πετραδάκι στο χτίσιμο αυτού του τέρατος που το λέμε κρίση.

Στο παρελθόν τα πράγματα πηγαίνανε καλά γιατί ο καθένας άπλωνε τα ποδάρια του μέχρι εκεί που έφτανε το πάπλωμά του. Τελευταία αρχίσαμε να τα θέλουμε όλα. Θέλαμε να ξεπερνάμε τη πρόοδο κι αυτό το πήρανε χαμπάρι οι Τράπεζες κι αρχίσανε το έλα πάρε δάνειο.. Έτσι ξαφνικά γέμισε ο τόπος αυτοκίνητα (ποιό πολλά απ’ τους ανθρώπους),τα χωριά και τα χωράφια γέμισαν με εξοχικά και βίλες, έπηξε ο τόπος από τουρίστες (που οι ποιό πολλοί απ’ αυτούς πρώτα περνούσαν απ’ τη Τράπεζα για δάνειο) κι όσο για τα νυχτερινά κέντρα, εκεί έπρεπε να ’χεις μπάρμπα στη Κορώνη για να βρεις θέση.

Γενικώς θέλαμε, τα θέλαμε όλα ότι κι αν περνούσε απ’ το μυαλό μας ή ότι βλέπαμε να έχει ο διπλανός μας. Αλλά ποτέ δεν πέρασε απ’ το μυαλό μας το ρητό «Λαγός τη φτέρη έσειε κακό του κεφαλιού του» κι εμείς όχι μόνο τη σείαμε τη φτέρη αλλά την παρασείαμε και το κακό δεν άργησε να έρθει στο κεφάλι μας και για να μη μας το διαλύσει ολότελα καλό είναι να προσγειωθούμε. Μάλιστα να προσγειωθούμε απ’ άκρη σ’ άκρη, ας συνεννοηθούμε, ας νοιώσουμε ένα με τον διπλανό μας, ας ξεχάσουμε το «εγώ ειμ’ εγώ» κι ας πιάσουμε το «εμείς είμαστε για όλους» κι ας χωνέψουμε όλοι μας ότι τώρα μας χρειάζεται το Κρητικό ρητό «μπρος στο ολότελα καλή κι η «Παναγιώτενα» γιατί το «ολότελα ΤΙΠΟΤΑ» δεν είναι μακριά μας. Η κρίση ήρθε ή τη φέραμε το ίδιο κάνει, θα περάσει όπως πέρασαν τόσες και τόσες στο παρελθόν κι η κανονική ζωή θα ξανάρθει.. Εμείς μόνο αν φύγουμε (απ τη ζωή) δεν πρόκειται με ΤΙΠΟΤΑ να ξαναέρθουμε. Ίσως αν κάποιος διαβάσει τα παραπάνω να πει «μωρέ τι μας λες;»μα κι εγώ αν τα διάβαζα γραμμένα από κάποιον άλλον ίσως να έλεγα το ίδιο. Έλα όμως που είναι ΑΛΗΘΕΙΑ!!!

Θ.Σ.Μ. 13/02/2010